W tej sekcji prezentowane są odpowiedzi na najczęściej zadawane pytania.
Kliknij pytanie, żeby zobaczyć odpowiedź.
Największą korzyścią z przystąpienia do programu PolREFF jest możliwość zrealizowania inwestycji w Twoim domu, mieszkaniu, która przyniesie poprawę komfortu raz obniżenie kosztów zużycia energii – sprawdź, ile możesz zaoszczędzić używając Kalkulatora Oszczędności Energii. Inwestycję możesz zrealizować, m.in. dzięki uzyskaniu kredytu oferowanego przez instytucje finansowe uczestniczące w programie.
Inwestycje termomodernizacyjne spełniające wymagania techniczne w ramach PolREFF, kwalifikują się również o dofinansowanie w ramach programu Czyste Powietrze oraz Mój Prąd. Dodatkowo, po spełnieniu wszystkich innych wymogów, możesz ubiegać się o zwrot z podatku w ramach Ulgi Termomodernizacyjnej.
Przyczynisz się też do ochrony środowiska poprzez zmniejszenia emisji CO2 oraz zanieczyszczeń wpływających na powstawanie smogu.
Z programu PolREFF może skorzystać każda osoba indywidualna, która poszukuje finansowania dla planowanego w swoim domu lub mieszkaniu przedsięwzięcia remontowego lub modernizacyjnego, którego efektem będzie między innymi osiągnięcie oszczędności w zużyciu energii. Kredyty udzielane są przez instytucje finansowe uczestniczące w programie PolREFF. Warunkiem otrzymanie kredytu jest posiadanie zdolności kredytowej. Z programu mogą również korzystać spółdzielnie mieszkaniowe i wspólnoty.
Skorzystanie z programu PolREFF nie wiąże się z wypełnianiem dodatkowych wniosków. Z darmowego wsparcia skorzystasz przez uczestniczące w programie banki.
Tak. Spółdzielnie i wspólnoty mieszkaniowe mogą skorzystać z programu PolREFF. Podmiotem otrzymującym finansowanie PolREFF nie może być podmiot zarządzający nieruchomościami spółdzielnia, wspólnota mieszkaniowa, którego większościowym właścicielem jest skarb państwa lub organizacja, agencja polityczna czy jednostka terytorialna.
Ograniczeniem w zakresie podmiotów, które mogą skorzystać z programu może być natomiast wewnętrzna polityka instytucji finansowych uczestniczących w programie. Sprawdź czy instytucja finansowa, w której chcesz ubiegać się o kredyt w ramach PolREFF przewiduje finansowanie inwestycji w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej.
Program PolREFF nie oferuje dofinansowania kredytów. Istnieje jednak możliwość skorzystania z innych, dostępnych na rynku, programów oferujących dotacje . Inżynierowie PolREFF wyselekcjonowali i zweryfikowali urządzenia i produkty energooszczędne, a następnie udostępnili je na liście Wirtualnego Doradcy Technologicznego. Wszystkie wyselekcjonowane urządzenia spełniają parametry techniczne wymagane przez program Czyste Powietrze, Mój Prąd oraz Ulgę Termomodernizacyjną, co sprawia, że realizując inwestycję w ramach PolREFF możesz liczyć zarówno na ulgę podatkową, jak i dotację (po spełnieniu wszystkich innych wymogów).
Finansowanie inwestycji odbywa się w maksymalnie prosty dla Klienta sposób, najczęściej w formie kredytu gotówkowego. Jest to wygodna i szybka forma załatwienia formalności, nie wymaga ona od Klienta gromadzenia dokumentów oraz szanuje i oszczędza jego czas.
Warunki uzyskania kredytu są zależne od wewnętrznej polityki instytucji finansowych uczestniczących w programie i są one dostosowane do sytuacji finansowej kredytobiorcy oraz rodzaju inwestycji.
Kwota kredytu jest uzależniona od wartości realizowanej inwestycji oraz zdolności kredytowej Klienta i jest zawsze indywidualnie określana przez instytucję udzielającą kredytu.
W ramach PolREFF można sfinansować następujące inwestycje:
Dodatkowo, przedsięwzięcia modernizacyjne finansowane w ramach PolREFF poprzez partycypujące instytucje finansowe, mogą kwalifikować się zarówno do wsparcia dotacyjnego z programu Czyste Powietrze oraz Mój Prąd, jak i zwrotu podatku w ramach Ulgi Termomodernizacyjnej.
Tak, kredytem oferowanym w ramach programu PolREFF mogą być objęte łączone inwestycje, zarówno z obszaru zastosowania źródeł odnawialnej energii, jak i z obszaru efektywności energetycznej. Dodatkowo, decydując się na instalację PV, istnieje możliwość łączenia finansowania z rządowym programem Mój Prąd.
Tak. Osoby indywidualne, płatnicy podatku PIT, będące właścicielami lub współwłaścicielami jednorodzinnych budynków mieszkalnych, które w ramach kredytu PolREFF zrealizowali przedsięwzięcie termomodernizacyjne, mogą skorzystać z odliczeń podatkowych w ramach Ulgi Termomodernizacyjnej oraz mogą złożyć wniosek o dotację w ramach programu Czyste Powietrze i/lub Mój Prąd.
Inwestycja może być sfinansowana kredytem w ramach programu PolREFF w całości bądź w części. Inwestor może odzyskać część środków wydatkowanych na inwestycję w ramach dotacji w programach Czyste Powietrze i/lub Mój Prąd, a także otrzymać zwrot z podatku w ramach Ulgi Termomodernizacyjnej spełniając odrębne wymagania określone dla powyższych programów czy ulgi w PIT.
Tak, możesz jednocześnie skorzystać z kredytu w ramach programu PolREFF i w/w programów oraz ulgi pod warunkiem spełnienia wymogów tych dopłat (zachęt) finansowych, w tym warunków przewidzianych w tych programach dotyczących łączenia dofinansowania.
Tak. Jeżeli mamy taką możliwość warto zamontować rolety zewnętrzne. Zimą skutecznie „powstrzymują” ucieczkę ciepła z domu, z kolei latem chronią przed jego napływem do środka. W jednym i w drugim przypadku, zmniejszają zapotrzebowanie na energię (zimą na ciepło do ogrzewania, latem na chłód z klimatyzacji). Poza tym, skutecznie zaciemniają pomieszczenia (np. sypialnię), chronią przed hałasem i oświetleniem zewnętrznym, zwiększają poczucie bezpieczeństwa.
Ważne, aby pamiętać o odpowiednim montażu rolet, szczególnie jeśli ściany zostały ocieplone, by świadomie lub nieświadomie nie stworzyć drogi ucieczki ciepła (mostka cieplnego) w okolicy ramy okna.
Właściwy montaż okna jest bardzo ważny. Warto rozejrzeć się za rzetelną ekipą, która zamontuje okna w profesjonalny sposób. Błędny montaż okna może skutkować wieloma uciążliwościami, np. obniżoną termoizolacyjnością, wnikaniem do wnętrza wody czy nadmierną infiltracją powietrza. Warto więc sprawdzić czy ekipa dobrze wykonuje swoją pracę:
Szczelność okien można sprawdzić domowym sposobem, np.:
Najczęściej, aby pozbyć się nieszczelności, wystarczy regulacja okien i/lub wymiana uszczelek.
Do sprawdzenia nieszczelności można też zastosować badanie termowizyjne, ale to już koszt kilkuset złotych.
Okna to bardzo ważny element każdego domu – wpływają na wygląd elewacji, budynku, izolują od hałasu, jak i od warunków zewnętrznych: ciepła czy zimna. Złej jakości okna mogą odpowiadać nawet za 25% strat energii. Warto więc dobrze zastanowić się nad ich wyborem.
Przede wszystkim należy zastanowić się nad materiałem, z którego okno jest wykonane – plastikowe czy drewniane. Jeżeli w domu jest problem z wilgocią warto pomyśleć o nawiewnikach. Nie bez znaczenia jest poziom izolacji akustycznej. Dla dbających o bezpieczeństwo ważnym jest aby okno było antywłamaniowe. Jako, że wymiana okien to spory wydatek warto udać się do salonu firmowego renomowanych producentów, a do montażu wynająć certyfikowaną ekipę, aby zachować gwarancję na okna.
Więcej informacji w poradniku w sekcji „Wymiana okien i drzwi”.
Znak CE potwierdza złożenie przez producenta Deklaracji zgodnie z Normą Europejską. Kupując okno warto zwrócić uwagę na jego kartę właściwości użytkowych (kartę produktu). To właśnie z niej otrzymamy wszystkie ważne dla nas informacje odnośnie parametrów energetycznych oraz właściwości użytkowych wybranego przez nas modelu okna.
W Polsce popularne są zarówno okna plastikowe jak i drewniane. Wybór nie jest taki oczywisty, każde z nich ma swoje wady i zalety. Wszystko zależy od wymagań użytkownika. Okna drewniane są bardziej estetyczne, dobrze pielęgnowane mogą służyć nawet 80 lat, są bardziej stabilne, mają lepszy wskaźnik infiltracji powietrza, istnieje możliwość ich naprawy w wypadku uszkodzenia. Z kolei okna plastikowe są odporne na warunki atmosferyczne oraz działanie grzybów i owadów, są tańsze, praktyczne nie wymagają konserwacji.
Więcej informacji na temat wad i zalet okien drewnianych i plastikowych dostępnych jest w poradniku „Wymiana okien i drzwi”.
Zaleca się, aby okna były montowane zgodnie z zastosowaniem zasad tzw. ciepłego montażu, zwanym także montażem warstwowym. Jest to metoda pozwalająca znacznie udoskonalić parametry izolacyjne miejsca styku okna z murem poprzez dodatkowe zabezpieczenie warstwą izolacji cieplnej. Należy pamiętać, aby montaż był jednolity na całej elewacji.
Parowanie szyb jest zjawiskiem naturalnym. Najczęściej występuje ono w okresie jesienno-zimowym, gdy istnieje duża różnica temperatur między wnętrzem a zewnętrzem (ok. 20oC), a w pomieszczeniu jest duża wilgotność powietrza (ok. 60%). Również czynności domowe, jak gotowanie czy prasowanie, powodują kondensację pary na szybie.
Skutkiem zaparowanych okien może być powstawanie pleśni, dlatego ważne jest zapobieganie. Za odprowadzanie nadmiaru wilgoci odpowiada wentylacja. Nie zawsze jednak jest to wystarczające. Zbyt szczelna termoizolacja budynku oraz zbyt szczelne okna sprawiają, że wymiana powietrza jest utrudniona (lub wręcz niemożliwa). Rozwiązaniem jest częste wietrzenie pomieszczeń. Warto też pomyśleć o montażu nawiewników, np. sterowanych poziomem wilgotności powietrza.
Gazy (w tym powietrze) spełniają rolę izolacyjną. Gaz jest zamknięty między taflami szkła w hermetycznej komorze. Gazy szlachetne charakteryzują się słabym przewodzeniem ciepła (znacznie gorszym od powietrza), przez co nie ucieka ono tak szybko z pomieszczenia. Najczęściej stosowany jest argon, ale spotykany jest też ksenon i krypton.
Zapewnienie wentylacji po wymianie okien jest ważne. Zatrzymanie obiegu powietrza w pomieszczeniach poprzez zainstalowanie nowych, szczelnych okien, może doprowadzić do wzrostu wilgotności i ciepła, a w rezultacie do powstawania pleśni na ścianach, czy suficie.
Jako, że nowoczesne okna są bardzo szczelne, najlepszym rozwiązaniem jest wyposażenie okien w nawiewniki. Do prawidłowego działania nie wymagają one ingerencji użytkownika. Ich działanie uzależnione jest od wartości wilgotności względnej (nawiewniki higrosterowane) lub od warunków panujących na zewnątrz i wewnątrz pomieszczeń (nawiewniki ciśnieniowe i sterowane ręcznie).
W przypadku zastosowania wentylacji mechanicznej należy zwracać uwagę na te same parametry izolacyjne, co w przypadku wentylacji grawitacyjnej ze szczególnym uwzględnieniem szczelności. Jednocześnie należy pamiętać, że w pomieszczeniach wentylowanych mechanicznie nie należy otwierać okien (tylko w ramach konserwacji okna), gdyż każde uchylenie skrzydła powoduje zaburzenie prawidłowego działania wentylacji. W tego typu rozwiązaniach nie stosuje się też nawiewników.
Tutaj ważny jest współczynnik przenikania ciepła U. Im niższa wartość współczynnika U, tym drzwi bardziej energooszczędne. Nie powinien on być większy niż 2,6 W/m2K. Dla domów energooszczędnych rekomendowane są drzwi o współczynniku U = 1,2 W/m2K lub niższym. Ważnym jest aby wziąć pod uwagę wartość podawaną dla całych drzwi, a nie dla ich fragmentów (np. dla środkowej, docieplonej pianką, części).
Termoizolacja (ocieplenie) domu to wprawdzie kosztowna inwestycja, ale przynosząca całkiem dobre efekty. Jednak, jak w większości przypadków, najtańsze nie oznacza najkorzystniejsze. Ostateczny wybór materiałów izolacyjnych zależy m.in. od: potrzeb inwestora, możliwości finansowych oraz miejsc, które chcemy ocieplić (ściany, dach, fundamenty, itp.). Warto dobrze zaplanować działania, szczególnie, że w pewnych sytuacjach materiały można stosować wymiennie – np. droższą wełnę mineralną zastąpić tańszym styropianem. Ale nie zawsze ten zabieg się sprawdzi.
Brak chociażby orientacyjnej znajomości rodzajów materiałów termoizolacyjnych i ich przeznaczenia może skutkować co najmniej tym, że w wyniku złego dopasowania materiału do miejsca nie uda się osiągnąć zadowalającego efektu, co spowoduje, że będzie trzeba poprawiać/wymieniać ocieplenie w nieodległej przyszłości. W międzyczasie rachunki za ogrzewanie będą wyższe, a sumarycznie koszty inwestycji wzrosną.
To zależy od tego co mamy i jaki materiał chcemy zastosować. Grubość izolacji najlepiej przyjąć wedle zaleceń audytu energetycznego, przygotowanego przez profesjonalistę. Pozwoli on na dokonanie oceny zapotrzebowania budynku na ciepło, zidentyfikuje źródła ucieczki ciepła (marnowania energii) i da zalecenia co do grubości izolacji. Tym sposobem będziemy mieć pewność, że nasza inwestycja jest zgodna z obowiązującymi warunkami technicznymi oraz że przyniesie nam korzyści w postaci niższych rachunków za energię.
Zastosowanie materiału o zbyt wysokim (gorszym) współczynniku λ powoduje, że warstwa ocieplenia musi być tak gruba, że wpływa na estetykę bryły budynku (tzw. efekt „otworu strzelniczego” – małe okna mocno zagłębione w ścianie sprawiają takie właśnie wrażenie). Ponadto gruba warstwa ocieplenia może sprawiać dodatkowe problemy z gzymsami dachowymi, podwieszeniami rynien i rur spustowych, a także wymaga zastosowania szerokich parapetów okiennych, nie wspominając już o dyskomforcie związanym z ograniczoną ilością światła słonecznego wpadającego do pomieszczeń przez okna.
Wybór rodzaju izolacji zależy od miejsca ocieplenia:
Poddasze najczęściej ocieplamy poprzez umieszczenie materiału izolacyjnego pomiędzy elementami nośnymi więźby (krokwiami). Z tego względu ważne jest upewnienie się, czy możliwe będzie dokładne wypełnienie tych przestrzeni, czy płyty będą dobrze i ściśle do siebie przylegały oraz czy uda się łatwo dotrzeć do narożników i załamań. Jeśli materiał izolacyjny nie spełni tych warunków, stosowanie go nie ma sensu, ponieważ skuteczność wykonanego ocieplenia okaże się znacznie niższa.
Każda szczelina w izolacji stanie się bowiem mostkiem termicznym, przez który będzie uciekać ciepło. Takie problemy wykonawcze przytrafiają się przy stosowaniu bardzo miękkich mat lub płyt z twardych materiałów.
Jeśli więc najważniejszy jest dla nas efekt w postaci ciepłego poddasza lepiej wybrać do jego ocieplania materiał nie rozwarstwiający się, ale sprężysty, który dokładnie wypełni wszystkie wolne przestrzenie i sprawi, że płyty będą szczelnie przylegały do siebie, zachowywały swój kształt i wymiary przez długie lata.
Przy inwestowaniu w ocieplenie poddasza, oprócz odpowiedniego wyboru materiału warto rozważyć również grubszą warstwę izolacji. Ze względu na koszty standardem jest wykonywanie ocieplenia tylko do wysokości krokwi. Tymczasem zwiększając grubość izolacji o 10 cm – poprawiamy aż o 40% izolacyjność cieplną. Dzięki temu będziemy mogli oszczędzać pieniądze przez wszystkie kolejne lata eksploatacji budynku.
Za najlepsze rozwiązanie do ocieplania poddaszy uznaje się obecnie dwuwarstwowe ocieplenie z wełny mineralnej. Izolując w ten sposób, skutecznie unikamy mostków termicznych, uzyskując bardzo energooszczędne poddasze. Ocieplenie o grubości 25 cm do 30 cm zapewnia ciepło w okresie zimowym, a efektem dodatkowym jest obniżenie temperatury wewnętrznej w okresie letnim.
Jest to współczynnik przewodzenia ciepła, wyrażony w W/mK. Współczynnik ten jest miarą przydatności materiałów izolacyjnych i określa łatwość przepuszczania ciepła. Im mniejsza lambda, tym lepszy jest materiał pod względem izolacyjności cieplnej.
Jest to tzw. metoda lekka mokra lub Bezspoinowy System Ociepleń. Ocieplanie tą metodą obejmuje nałożenie 4 warstw:
które razem tworzą izolację budynku.
Pierwszym krokiem powinno być usunięcie przyczyny zawilgocenia i osuszenie ściany. Izolowanie mokrej ściany jest niedopuszczalne.
Tak. Pierwszym działaniem powinno być wyrównanie podłoża (uzupełnienie ubytków), a następnie zagruntowanie go. Zabieg ten zwiększa przyczepność klejów użytych do mocowania ocieplenia, a tym samym stabilność termoizolacji.
Najważniejszym parametrem przy wyborze styropianu jest λ-lambda, czyli współczynnik przewodzenia ciepła. Dla białych styropianów lambda wynosi od 0,044 do 0,040. Dla osób mających większe możliwości finansowe polecany jest jednak styropian grafitowy. Jest on wprawdzie droższy od białego o ok. 20-25%, ale ma lepsze właściwości. Współczynnik lambda wynosi od 0,034 do 0,030, a styropian o λ = 0,033 charakteryzuje się najlepszym stosunkiem ceny do jakości.
Warto się nad nim zastanowić, gdyż inwestycja szybko się zwróci w postaci kwoty zaoszczędzonej na rachunkach. Ponadto trzeba pamiętać, że stosując styropian o niższym współczynniku lambda możemy ułożyć cieńszą warstwę ocieplenia niż przy zastosowaniu styropianu białego, a efekt będzie ten sam. W niektórych przypadkach grubość warstwy ocieplenia ma znaczenie.
Przykładowo, ocieplenie styropianem białym o lambda 0,04 i grubości 12 cm można zastąpić ociepleniem styropianem grafitowym o lambda 0,033 i grubości 10 cm.
Tak. Wełna mineralna może być stosowana w miejscach o małym narażeniu na zawilgocenie, np. do ocieplania dachów skośnych, sufitów podwieszanych, podłóg na legarach, wewnętrznych ścianek działowych, sufitów podwieszanych, stropów poddaszy. Wedle obowiązujących Warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, izolacja cieplna montowana na wysokości powyżej 25 m od poziomu terenu, powinna być wykonana z materiałów niepalnych. Wełna mineralna spełnia to wymaganie.
Pianka poliuretanowa jest dostępna w dwóch rodzajach:
Jest to możliwe, ale po uprzednim wykonaniu projektu i uzyskaniu zgody konserwatora zabytków.
Należy pamiętać, aby ocieplenie było wytrzymałe na wilgoć i pleśń, a także wytrzymałe mechanicznie. Dlatego zaleca się stosowanie styropianów twardszych. Istotne jest odpowiednie zabezpieczenie przez dopływem wody. Odpowiednio osłonięty styropian lub płyty wykonane z polistyrenu powinny w zupełności wystarczyć jako izolacja termiczna ścian piwnic.
W dobrze wykonanej instalacji ciepłej wody użytkowej (c.w.u.), woda powinna spełniać kilka warunków:
Dotyczy to każdej instalacji, niezależnie od tego czy do podgrzania c.w.u. stosuje się kocioł, czy pompę ciepła. Pompa ciepła wymaga jednak od projektanta i instalatora nieco innego podejścia.
Efektywność pomp ciepła jest tym wyższa, im niższa będzie temperatura przygotowywanej wody. Jednak nie można z tym przesadzać, bo potrzeby są zróżnicowane. Zmywanie naczyń wodą o zbyt niskiej temperaturze nie zapewni właściwej skuteczności, a kąpiel w zbyt chłodnej wodzie po powrocie z zimowego spaceru trudno nazwać przyjemnością.
Przyjmuje się, że woda nie powinna być chłodniejsza niż:
Jeśli nasze przyzwyczajenia znacząco różnią się od podanych powyżej, trzeba to uwzględnić przy projektowaniu.
Przede wszystkim przy porównaniu urządzeń grzewczych należy zwrócić uwagę na sprawność sezonową urządzenia, uwzględniającą zmiany sprawności przy różnych obciążeniach Na przykład dla kotłów bierze się pod uwagę sprawność przy pełnym obciążeniu, przy częściowym 30% oraz w trybie gotowości/ bez obciążenia.
Kolejny krok to wybór paliwa/nośnika energii, którym zasilane będzie źródło ciepła. I tu należy zwrócić uwagę na dwa istotne czynniki: dostępność oraz ceny/koszty.
Więcej informacji dostępnych jest w Poradniku w sekcji „Modernizacja systemu grzewczego”.
Ogólnie przyjmuje się, że do przygotowania ciepłej wody dla jednej osoby odpowiedni jest kolektor o powierzchni absorbera 1 m2. W związku z tym, iż pojedynczy kolektor płaski ma powierzchnię około 2 m2, można przyjąć, że 2 sztuki kolektorów o łącznej powierzchni 4 m2 powinny wystarczyć dla 3-4 osobowej rodziny. Należy zaznaczyć, że optymalna liczba kolektorów zależeć będzie między innymi od takich czynników jak: wydajność kolektorów, położenie kolektorów na dachu, pojemności zasobnika oraz temperatury wody jaką chcielibyśmy uzyskać.
Instalację kolektorów słonecznych warto rozważyć w przypadku, gdy:
W takiej sytuacji inwestycja może się nam zwrócić w ciągu kilku – kilkunastu lat.
W instalacjach montowane są sterowniki z funkcją chłodzenia. W ciągu dnia woda jest podgrzewana w zasobniku c.w.u. i jeśli wieczorem nie nastąpi odbiór ciepłej wody (czyli temperatura wody w zasobniku nadal będzie wysoka) zostanie włączona pompa obiegu solarnego. W efekcie ciepło z zasobnika zostanie wyprowadzone do kolektora, który rozproszy je do otoczenia (kolektor będzie działać jak chłodnica).
Stosuje się również rolety zasłaniające powierzchnię absorberów w ciągu dnia. Dodatkową zaletą tego rozwiązania jest możliwość ochrony powierzchni kolektorów przed uszkodzeniami mechanicznymi.
Instalację ogniw fotowoltaicznych warto rozważyć wówczas, gdy chcemy przede wszystkim płacić niższe rachunki za energię elektryczną. Warunkiem podstawowym jest jednak posiadanie dość sporej i niezacienionej powierzchni dachowej, najlepiej skierowanej w kierunku południowym.
Okres zwrotu z takiej inwestycji, w zależności od wielkości instalacji, wynosi od kilku do kilkunastu lat, dlatego też należy traktować ją jako długoterminową. Skorzystanie z programu Mój Prąd przyspiesza zwrot z inwestycji.
Dodatkowym, choć niewymiernym, czynnikiem jest chęć bycia przyjaznym dla środowiska, gdyż instalując ogniwa fotowoltaiczne przyczyniamy się do mniejszego zużycia energii wytwarzanej w Polsce głównie poprzez spalanie węgla.
Pierwszą rzeczą, którą musimy określić jest to, czy chcemy zainstalować system wyspowy (autonomiczny) bez łączenia go z siecią elektroenergetyczną, czy też system współpracujący z siecią. Pierwszy z nich jest droższy, ponieważ musi być wyposażony w układ magazynowania energii elektrycznej, czyli akumulatory. Drugi jest tańszy, ale wymaga uzgodnienia z dostawcą energii elektrycznej i zainstalowania dwukierunkowego licznika energii elektrycznej.
Kupując moduły fotowoltaiczne warto też zwrócić uwagę na parametry takie jak:
Długość świecenia jest podawana przez producentów na opakowaniu produktu. Jest ona uzyskiwana w warunkach laboratoryjnych. Trzeba tutaj pamiętać, że jest ona w dużej mierze zależna od warunków użytkowania – wilgotności, temperatury, jakości zasilania.
Przeciętna żywotność oświetlenia LED to ok. 25 000 godzin, co oznacza, że może świecić non-stop przez prawie 3 lata. W porównaniu do innych źródeł światła parametr ten jest wielokrotnie wyższy niż przeciętna żywotność żarówek wolframowych (ok. 1 000 godzin), halogenów (ok. 2 000 godzin), czy świetlówek kompaktowych (ok. 6 000 godzin).
Pierwszym parametrem jest moc światła podawana w lumenach, która mówi nam ile światła będzie emitować żarówka. I tak:
Nie bez znaczenia jest kąt świecenia. Im mniejszy kąt tym bardziej skupione będzie światło. Z kolei większy kąt sprawia, że światło będzie bardziej rozproszone.
Warto też spojrzeć na barwę światła wyrażaną w Kelwinach (K). Im wyższa wartość, tym zimniejsze światło jest emitowane. Do pomieszczeń mieszkalnych zalecana jest barwa światła poniżej 3300K.
Ostatnim parametrem jest żywotność podawana w godzinach. Im wyższa, tym dłużej źródło światła będzie nam służyć.
Barwę światła (a właściwie temperaturę barwową) wyrażamy w kelwinach [K]. Barwę określamy wedle poniższego podziału:
Niestety tak. Barwa światła LED jest zależna od wielu czynników (temperatura, wilgotność, jakość zasilania, właściwości luminoforu) i ulega zmianie w trakcie eksploatacji.
Wspierane przez:
We współpracy z:
